Tag: Gijs Scholten van Aschat
-
Recensie Het jaar van de kreeft – Toneelgroep Amsterdam
Pront steken ze allemaal vooruit: tientallen plastic piemeltjes van evenzovele plastic sekspoppen. Ze contrasteren nogal met het kleurige kinderfietsje en de vleugel met pianist waar ze boven zweven. ‘Het jaar van de kreeft’ van Toneelgroep Amsterdam – naar het boek van Hugo Claus – gaat over seks en lust. Maar ook weer niet: het gaat…
-
Recensie De stille kracht – Toneelgroep Amsterdam (lange versie)
Ergens halverwege de voorstelling ‘De stille kracht’ van Toneelgroep Amsterdam barst de Nederlandse ambtenaarsvrouw Eva (Maria Kraakman) in snikken uit. Ze verdraagt Indië niet langer: de kakkerlakken slopen de piano, er zitten vochtvlekken in haar zijden jurk en haar mooiste blouse valt in de tropen uit elkaar. Waarom, zucht ze, slepen we toch al die…
-
Recensie De Entertainer – Toneelgroep Amsterdam / Eric de Vroedt
Mocht het gesubsidieerde theater verdwijnen dan kan Gijs Scholten van Aschat altijd nog terecht bij een nachtclub van het groezelige soort. Met zijn flinterdunne snorretje, zijn grote zonnebril en zijn foute pak hangt hij nonchalant bij de microfoon en werpt achteloos de ene grap na de andere de zaal in. Of hij tapdanst. Of zingt…
-
Recensie Dantons dood – Toneelgroep Amsterdam
Mooi, revolutie geslaagd. Maar hoe nu verder? De moeilijkste vraag komt namelijk pas na de strijd tegen het onrecht: hoe richten we een nieuwe samenleving in die wel rechtvaardig zal zijn? Over de onoplosbaarheid van dat probleem schreef de Duitse toneelschrijver Georg Büchner ‘Dantons dood’, dat onder regie van Johan Simons wordt gespeeld bij Toneelgroep…
-
Recensie Lange dagreis – Toneelgroep Amsterdam
Als een onverwoestbare, stalen dna-streng wentelt een zwarte trap zich een donkere huiskamer in. Maar het zou ook een ijzeren gevangenistrap kunnen zijn die vanuit de gemeenschappelijke ruimte naar de cellen leidt. Beide associaties kloppen bij de voorstelling ‘Lange dagreis naar de nacht’ van Toneelgroep Amsterdam waarvan de wenteltrap het toneelbeeld bepaalt. Met ‘Lange dagreis…
-
Recensie Cloaca – Hummelinck Stuurman
“De recensenten zullen ‘Cloaca’ wel weer met de vorige versie vergelijken, maar ik vind het een prima voorstelling”, mopperde iemand op twitter daags na de première van de heropvoering van Maria Goos’ legendarische stuk. Nu heeft deze recensent die oerversie destijds niet gezien, maar toch doet die eerdere versie er wel degelijk toe. ‘Cloaca’ was…
-
‘De waarheid heeft donkere kanten’ – Interview Luk Perceval
‘Jullie spelen eigenlijk teveel’. Met zijn handen in zijn zij, staat regisseur Luk Perceval – vilten hoed, veterloze gympen, bril bungelend om zijn nek – bij acteurs Gijs Scholten van Aschat, Janni Goslinga en Chris Nietvelt. In de repetitieruimte van Toneelgroep Amsterdam hebben ze net een doorloop achter de rug van ‘In ongenade’, de nieuwe…
-
Interview Tom Lanoye
Hij is zowel een politiek dier, als een theaterdier, de Vlaamse schrijver en dichter Tom Lanoye. Daarom komt een gesprek met Lanoye vroeg of laat altijd op politiek uit. ‘Ons theater’, zegt Lanoye, ‘is ontstaan in Griekenland: filosofie, tragedie en democratie bloeiden niet toevallig samen op. De stukken van grote toneelschrijvers als Euripides, Shakespeare en…
-
Recensie Nooit van elkaar – TA
De vrouw staat te stuntelen met een geplukte kip. Ze wil het eten klaarmaken voor de man die elk moment haar appartement kan betreden, maar nog even op zich laat wachten. Als hij komt, dan moet het bijzonder zijn, met lekker eten en goede wijn. Maar dan moet hij wel komen. Hoe lang de vrouw…
-
Culturele identiteit en Theater – Nasrdin Dchar en Sadettin Kirmiziyüz
Twee theatermakers van rond de dertig. Allebei Nederlands, maar met een niet-Nederlandse achtergrond. Allebei maakten ze recent een voorstelling over hun ouders, maar vooral ook over de vraag: wie ben ik? Dat kan bijna geen toeval zijn in deze tijd waarin culturele identiteit voortdurend onderwerp is voor kritisch maatschappelijk debat. ‘Dat ik deze voorstelling wil…