Robbert van Heuven, Kritiek en Reflectie
-
Recensie Made in here – Davy Pieters / Frascati Producties
Vier fris geboende jongmensen zijn het die hun witte tanden bloot lachen en ons voor de voorstelling ‘Made in here’ aanspreken. Het gaat onze avond worden, een unieke avond ook. We moeten maar lekker onderuit gaan zitten. Of rechtop, net wat we willen. Het wordt inspirerend, maar niet onvermakelijk. Datgene waarvoor we lekker moeten gaan…
-
Recensie Unterwerfung – Deutsches Schauspielhaus
En dan komt in Frankrijk de Moslimbroederschap aan de macht. De traditionele middenpartijen willen zo graag de opkomst van het Front National voorkomen dat ze liever met de moslimpartij in zee gaan. Met grote gevolgen voor de samenleving en het leven van hoofdpersoon François, een uitgebluste universiteitsdocent. Hoewel islamcritici het boek ‘Onderwerping’ van Michel Houellebecq…
-
“Door de lach kunnen we politiek incorrect zijn” – interview Karin Beier (Deutsches SchauSpielHaus)
De komende twee weken strijkt de Duitse regisseur Karin Beier met haar Hamburgse gezelschap Deutsches SchauSpielHaus neer in de Amsterdamse Stadsschouwburg. Met haar voorstellingen zoekt ze graag de politiek incorrecte randjes op. “Theater krijgt weer de verantwoordelijkheid discussies aan te zwengelen.” De islamisering van een samenleving waar een moslimpartij aan de macht is gekomen. Dat…
-
Een oorlog, twee generaties – interview Helmert Woudenberg en Marjolijn van Heemstra
Twee generaties, dezelfde oorlog. Marjolijn van Heemstra en Helmert Woudenberg maken allebei een voorstelling over een familielid met een twijfelachtig oorlogsverleden. Maar hun blik op die oorlog verschilt. “Misschien moeten we de oorlog een beetje ontheiligen”. Ze draagt de ring met het familiewapen elke dag. Marjolijn van Heemstra (1981) kreeg hem via een omweg van…
-
Recensie Beckett Boulevard – De Koe
‘A badly made play’ noemen de acteurs van De Koe hun voorstelling ‘Beckett Boulevard’ zelf. Nu valt dat reuze mee, maar goedbeschouwd is theater maken inderdaad altijd een tot mislukken gedoemde onderneming. Hoe kun je immers het menselijk handelen in kunst ontleden als die mens zichzelf meestentijds niet eens begrijpt? In die zin is theater…
-
Recensie Dit zijn de namen – NTGent
Er dwalen vijf lichamen door de steppe. Hun naam en hun identiteit hebben ze samen met hun paspoort afgegeven aan een mensensmokkelaar. En ergens halverwege de helse reis lieten ze ook nog hun ziel achter in het zand, naast het lichaam van de reisgenoot die ze hebben gedood. Al denken ze zelf dat ze door…
-
De ruimtes van Dries Verhoeven
Het oeuvre van de als scenograaf opgeleide theatermaker Dries Verhoeven is geleidelijk minder warm en vriendelijk geworden. Maar de controverse die zijn meest recente projecten Ceci n’est pas en Wanna play? opriepen is politiek zeer gezond Je kijkt naar iemand achter een glazen wand. De stem van een acteur stuurt je handelingen en becommentarieert de…
-
Recensie De revisor – Het Nationale Toneel
Dat geld en macht niet het beste bij mensen naar boven halen, mag een cliché heten. Een tijdloos cliché ook, want elk tijdsgewricht kent komisch toneelrepertoire over zelfzuchtige, volgevreten types die door eigen schuld onderuit gaan. Dat repertoire vervult in die zin de rol die carnaval ook heeft: de burger kan eventjes kritiek leveren op…
-
Recensie A Raisin in the Sun – Well Made Productions
In 1959 debuteerde Lorraine Hansberry als eerste zwarte vrouw op Broadway met het stuk ‘A Raisin in the Sun’ met daarin een zwarte familie in de hoofdrol. In Nederland wordt er – meer dan een halve eeuw na Hansberry – nog maar weinig repertoire geschreven vanuit een zwart perspectief voor zwarte acteurs. Er wordt beweerd…
Got any book recommendations?