Robbert van Heuven, Kritiek en Reflectie
-
Recensie Kleine Eyolf – NT / Susanne Kennedy
Alsof ze een geestverschijning is uit de 19e eeuw, uit zo’n kippenvel-griezelfilm, sleept Rita (Marlies Heuer) zich over het toneel. Voorover gebogen, bleek met holle ogen, haren in natte strengen over haar schouders. Als ze haar man Alfred roept, doet ze dat met een griezelige, bovennatuurlijke galm. Maar ook de andere personages uit ‘Kleine Eyolf’…
-
Recensie De Gemene Deler – Maarten van Roozendaal
Deze recensie verscheen eerder op Theaterkrant. Er is er maar een die op zo’n zelfverzekerde wijze en met zo’n brutaal-guitige glimlach op zijn mond zijn hand door zijn haar kan halen, zijn hoofd naar achter kan werpen en dan een paar flinke akkoorden aan kan slaan op de vleugel. En dat is Maarten van Roozendaal.…
-
Recensie Koninginnenacht – Nationale Toneel
De vooravond van Koninginnedag. Op een troosteloos plein met twee mobiele toiletten als voornaamste bezienswaardigheid verzamelt zich een bonte verzameling personages. Gezien de uitdragerij die sommigen van zich bij hebben, willen ze er vroeg bij zijn voor de vrijmarkt. Archetypes zijn het bijna, die pleinhangers in de voorstelling ‘Koninginnenacht’: het weggelopen bruidje, de handige Turkse…
-
Zoeken naar eigen woorden – lezing voor Kunstfactor en Kunstconnectie
Dit artikel is op uitnodiging van Kunstfactor en Kunstconnectie geschreven reactie op een onderzoek dat Sandra Trienekens deed naar de toekomst van de Nederlandse centra voor de kunst. Het LAKtheater gaat sluiten. Het Leidse vlakke vloertheater wordt betaald door de gemeente, maar beheerd door de universiteit. De universiteit heeft daar geen zin meer in, want…
-
De troost van het allemaal Afrikaan zijn – Reportage Rotheater
In slowmotion probeert de jongen aan zijn achtervolgers te ontkomen, maar de woedende massa krijgt hem te pakken. Ze dwingen hem in een maatpak en duwen hem een megafoon in handen. Terwijl hij daarin steeds zelfverzekerder begint te roepen dat dit zijn land is, dat hij de machinist is en het land zijn trein, is…
-
‘Je moet niet voor eco-politie willen spelen’ – duurzaamheid en de podiumkunsten
De podiumkunsten zijn een vervuilende bedrijfstak. Niet zo erg als steenkolencentrales, uiteraard, maar bedenk eens hoeveel acteurs en decors er, met dank aan de zo gewenste spreiding, door het land reizen in bussen en vrachtautootjes. Of hoeveel decors, ongebruikte flyers en dikke scripts er na een tournee worden afgedankt. En dan hebben we het nog…
-
De midlifecrisis van Ibsen – Bouwmeester Solness
In 1892 is de Noorse toneelschrijver Henrik Ibsen 64 jaar oud en op het top van zijn kunnen. Zijn toneelstukken ‘Nora of: Een Poppenhuis’ en ‘Spoken’ zijn door hun voor die tijd ongehoorde kritiek op de hypocriete burgermoraal ingeslagen als een bom. Dan ontmoet Ibsen, op vakantie in de bergen, de achttienjarige Weense studente Emilie…
-
Recensie Tartuffe – NTGent en Toneelgroep Amsterdam
De voorstelling ‘Tartuffe’ is nog niet begonnen of een batterij aan confettikanonnen blaast een sneeuwstorm aan veelkleurig papier over het lege toneel. Met een dun laagje bedekken de vrolijke snippers de zwarte toneelvloer. Even opwindend, maar even oppervlakkig blijkt de deugdzaamheid te zijn van de oplichter Tartuffe, die het huishouden van de rijkaard Orgon op…
-
Het capitulerende theater
Langzaam maar zeker wordt hij een van hen, van degenen die hij ooit als radicaal kunstenaar kritisch dacht te moeten volgen. De capitulatie verloopt zo sluipend dat Hendrik Höfgen helemaal niet doorheeft dat hij collaboreert met de vijand. Dat hij, kortom, zijn ziel aan de duivel heeft verkocht. Maar hij is inmiddels wel de populairste…
Got any book recommendations?