Robbert van Heuven, Kritiek en Reflectie
-
Recensie As you like it – Nationale Toneel
Halverwege de voorstelling is het geschminkte snorretje van Rosalinde deels verdwenen. Niet dat daarvoor iemand wel geloofde dat zij een man aan het spelen was. Behalve de goeiige Orlando dan, de geliefde voor wie Rosalinde zich verborgen houdt door zich te vermommen. Verder speelt iedereen met haar maskerade mee, omdat niemand zich meer verbaast over…
-
Recensie Nobody home – Daria Bukvic
Vreemdelingen, gelukszoekers, vluchtelingen. Er zijn op dit moment meer mensen verdreven van huis en haard dan op enig ander moment in de recente geschiedenis. Ieder van hen was liever thuis gebleven, maar heeft een eigen verhaal waarom hij dat huis gedwongen moest verlaten. Acteurs Vanja Rukavina, Majd Mardo en Saman Amini en regisseur Daria Bukvic…
-
“Wij hadden dat kunnen zijn” – reportage Medea
“Zet die video uit. ZET DIE VIDEO UIT!” Worstelend met zijn laken probeert vader Lucas zijn zoon en diens videocamera te pakken te krijgen. Die heeft daar net mee vastgelegd hoe hij met zijn ex-vrouw en de moeder van zijn zoons de nacht heeft doorgebracht. Videobewijs, kortom, dat hem bij zijn nieuwe verloofde wel eens…
-
Recensie Horror – Jakop Ahlbom
Geestverschijningen, zwaaiende bijlen, afgehakte ledematen, donkere bossen en ruisende tv’s zonder stekker in het stopcontact. Elke horrorfilm bevat minstens een van bovenstaande elementen. Uiteraard in combinatie met onweer en gebrekkige verlichting. Er zijn boekenkasten vol geschreven over waarom we zo graag griezelen: schrikken confronteert je met verborgen doodsangsten en brengt een verslavende adrenalinestoot met zich…
-
Niet tellen, maar wegen – Interview Claartje Bunnik
Niet tellen, maar wegen heet het boekje dat Claartje Bunnik in 2011 schreef met Edwin van Huis. De auteurs stelden daarin dat het kwantitatief meten van de resultaten van culturele instellingen niet het beste beeld geeft van wat een culturele instelling doet. Veel is er nog niet veranderd, zegt Claartje Bunnik. De cultuursector staat teveel…
-
De heilige huisjes van Hugo Claus
“Ziek”, schreef een recensent. “Van een verbijsterende morbiditeit”, schreef een ander. Het toneelstuk ‘Een bruid in de morgen’ van de jonge Vlaamse schrijver en beeldend kunstenaar Hugo Claus sloeg in 1955 in als een bom. De in het stuk opgevoerde seksuele relatie tussen broer Thomas en zus Andrea was voor sommigen een brug te ver.…
-
Interview Amir Reza Koohestani
De Iraanse regisseur Amir Reza Koohestani bewerkte ‘Ivanov’ van Tsjechov tot een voorstelling over de passiviteit van een jonge generatie Iraniërs. Toch valt met kunst de samenleving wel degelijk te veranderen, denkt hij. In Iran althans. “De vraag is of je tevreden moet zijn met de Europese vrijheid van expressie.” Zijn slaapbank is zijn universum.…
-
Recensie Blauwdruk voor een nog… – Nationale Toneel
Hilde wil gewoon een rustig leven. Zonder de onaangename verrassingen en financiële onzekerheden die haar losbollige kunstenaarsvriendjes vroeger met zich meebrachten. Maar haar huwelijk met een bankier dat haar leven veilig en georganiseerd maakte, heeft haar niet perse gelukkiger gemaakt Hilde’s zoektocht naar levensgeluk vormt de kern van de voorstelling ‘Blauwdruk voor een nog beter…
-
De beste vriend van de Soldaat van Oranje – Interview Boy Ooteman
Op 30 oktober aanstaande is het precies 4 jaar geleden dat op voormalig Vliegveld Valkenburg de musical Soldaat van Oranje in première ging. De productie is de langstlopende theatervoorstelling uit de Nederlandse theatergeschiedenis. Acteur Boy Ooteman speelde meer dan 700 keer mee. ‘Wij dachten zelf: wie gaat daar nou naar toe?’ Boy Ooteman moet even…
-
Recensie How did I die? – Davy Pieters / Frascati Producties
Een meisje komt op en gaat op de kale toneelvloer liggen. Ze controleert even of ze goed ligt en speelt voor dood. Een achterdoek met een bos schuift dicht. Voila: een plaats delict. Wie is dat meisje? Hoe komt ze dood in dat bos terecht? En wie is de dader? Met zulke vragen begint niet…
Got any book recommendations?