‘Life is like a box of chocolates. You never know what you’re gonna get’, luidt de onsterfelijke uitspraak van filmpersonage Forest Gump. Volgens de spelers van Hotel Modern is hun voorstelling ‘De baard van God’ ook een doos chocolaatjes, of een koektrommel, of een bosje bloemen. Iets met afwisseling in ieder geval. En ook de chocolaatjes van Hotel Modern gaan over de onvoorspelbaarheid van het leven. Of de dood.
De verschillende, schijnbaar losstaande scènes in de ‘De baard van God’ laten namelijk zien hoe de dood ingrijpt in het leven en hoe vervolgens de tijd niet terug te draaien blijkt. De twee kernscènes vertellen een verhaal gerelateerd aan de spelers zelf: we horen de vader van Pauline Kalker in een opgenomen interview vertellen hoe hij onderdook in de Oorlog en hoe hij zijn vader verloor. De andere kernscène verbeeldt de jeugdherinneringen van Arlène Hoornweg aan de dood van haar vader die bovenkomen na het overlijden van haar moeder.
De scènes worden gecreëerd volgens de specialiteit van Hotel Modern: live animatie. Gefilmd door kleine cameraatjes worden maquettes die overal over de speelvloer staan verspreid met poppetjes, speelgoedauto’s en andere rekwisieten tot leven gebracht. Met een speelgoedvliegtuigje en een doosje wordt overtuigend een aanval van een Spitfire op een Duitse vrachtauto nagebootst. Dat de popjes grof zijn gekleid, de grove touwtjes waarmee hun armpjes worden bewogen duidelijk zijn te zien en de maquettes onmiskenbaar zijn gemaakt van oude dozen maakt niet uit. De spelers weten met hun knappe manipulaties de verbeelding van de toeschouwer zodanig aan het werk te zetten dat hij soepel meegaat in de liefdevolle en ontroerende portretjes van leven en dood.
Mooi speelt de groep ook met het verloop van tijd: een maquettestraat gaat door een paar slimme ingrepen in een paar minuten decennia terug in de tijd. En door een video terug te spoelen, laat de groep God een banaan en de aarde scheppen, in plaats van pellen of vernietigen.
Niet alle chocolaatjes in de doos van Hotel Modern zijn even lekker. Een verhaaltje over de baard van God of een vliegtuig dat terug in de tijd gaat, missen de fantasie van de andere scènes en lijken vooral bedoeld als bruggetje of om de (wel heel korte) voorstelling wat te verlengen. Het zijn overbodige smaken waar de ‘De baard van God’ heel goed zonder kan.
Leave a Reply