Recensie MightySociety10 – Eric de Vroedt

Het was een megalomaan project. In 2004 besloot regisseur en dertiger Eric de Vroedt tot het maken een politiek geëngageerd tienluik. ‘MightySociety’ zou moeten gaan over diverse aspecten van het leven van de Westerse mens in een complexe globaliserende wereld. Niet alle delen waren even geslaagd, maar De Vroedt ontwikkelde zich wel tot een eigenzinnig regisseur van bijzonder en genuanceerd politiek theater dat er in slaagt de grote, abstracte maatschappelijke vragen terug te brengen tot persoonlijke verhalen.
De Vroedts vader zag geen van de tien delen. Hij begreep maar niet waar het goed voor was wat die kunstenmakende zoon eigenlijk aan het doen was. Dat conflict zet De Vroedt in het sluitstuk ‘MightySociety 10’ op het toneel. Maar De Vroedt zou De Vroedt niet zijn als hij het niet zou koppelen aan grotere, maatschappelijke vragen. In dit geval vragen die vastzitten aan het opkomen van de voormalige Westerse koloniën als neoliberale, economische grootmachten.
In een luxe Indonesisch hotel gelegen tussen een sloppenwijk en een glimmend winkelcentrum staat de cynische zakenman Lex op het punt dood te gaan. Zijn kunstenaarszoon Ramses komt daarop naar Indonesië om daar te ontdekken dat de hyperconsumerende Lex het heeft aangelegd met de Indonesische Tari.
Het is knap hoeveel lijnen en thema’s zich weer verweven door het schijnbaar nogal oppervlakkig plot. Mooi is de persoonlijke lijn van de kunstenaar die uiteindelijk beseft dat zijn tiendelig kunstwerk niet ingegeven werd door politiek engagement, maar door het simpele verlangen door zijn vader te worden gezien. Bovendien begrijpt Ramses opeens zijn vaders motieven om kunst maar belachelijk te vinden. Die kunst heeft immers kritiek op alles waar Lex in gelooft: geld verdienen en daarmee een beetje geluk of zelfs liefde kopen.
Met dat laatste plaatst De Vroedt het vader-zoonconflict in het licht van die botsende wereldbeelden van idealisme en neoliberalisme die ook om voorrang vechten in de opkomende economische machten van Azië. Zo is Lex’ verloofde Tari niet de hulpbehoevende Derde Wereldprostituee die de Europeanen gretig in haar zien, maar een intelligente vrouw die haar belangen zakelijk calculeert.
Door dat soort slimme verbindingen en perpectiefwisselingen is ook ‘MightySociety 10’ weer een ietwat lange, maar intelligente, persoonlijke en veelkantige voorstelling geworden die een waardige afsluiter is voor een bijzondere serie.