Dreigbrief

Ik roep zelf altijd dat ik vind dat kunst vooral ook mag verwarren. En dat het je ervaringen kan laten ondergaan die je in het dagelijks leven niet per se tegenkomt. Zo’n ervaring had ik zojuist ook, al ben ik er nog niet uit of dat onder een esthetische ervaring gerekend kan worden.
Uit mijn brievenbus viste ik zojuist een envelop gericht aan mijn ZZP-bedrijfje. Daarin zat een kopietje van een interview van Vrij Nederland met een luie kunststudent, genaamd Sjoerd Kramer, die het nietsdoen letterlijk tot kunstvorm heeft verheven. ‘Ik ben op zoek naar het ultieme niets’, zegt hij daarin. Sneu, uiteraard, al kan het wellicht ook geniale peformancekunst opleveren. Voor dat kunststukje wordt Sjoerd overigens uiteraard niet gesubsidieerd. Enfin, ook in de envelop zat een anonieme brief, met daarin de volgende welluidende tekst:

Kunstenenaars,

bij de een steunbetuiging aan de kunstenaars [sic].
Wij hebben altijd al kunstenaars de grootste hufters annex parasiterende, werkschuwe klootzakjes gevonden.
Abjecten die niets, maar dan ook niets bijdrage [sic] aan de maatschappij.
Een penis uit Rotterdam betaald met belastinggeld, zelf een vloer met pindakaas voor 100.000 euro (!!!!!!!!!!!!!!!) betaald door hardwerkende belastingbetalers.
Randfiguren die nog een slappere ruggengraat hebben van een weekdier van een (1) cel.
Dieper kun je niet vallen als mens.
Echter, toen ik het interview las van Sjoerd kramer [sic], zakte mij broek nog verder af.
Het kan dus! De menschheid kan dus nog dieper zinken in zijn primitieve gedrag.
Abjecten die zichzelf kunstenaars noemen, zijn dus niet alleen hufters, werkschuwe klootzakjes en abjecten, maar het zijn dus ook smerige gore kankerratten.
Kankerratten die het recht op ademhalen al lang hebben verspeeld.
De schreeuw om kunst…mijn god, wat een achtelijke [sic] klootzakjes zijn jullie! Get a job, ga werken voor je geld!
Droplullen, als jullie zo nodig willen kleien en vooral zo weinig mogelijk willen doen als werkschuwe klootzakjes, prima. Als daar particulieren/bedrijven zijn die daar voor geld willen geven, prima.
Maar geen belastinggeld dus verspillen aan kankerratten die geen recht meer hebben zuurstof!!! [sic]
Deze Sjoerd is een prototype, hij bevestigd [sic] zo mooi hoe zgn. kunstenaars in het echt zijn / wat hun grondhouding echt is:
Intolerant, fadcistisch, linksch, werkschuw, parasiterend, kraakpanden vervuilen, nooit huur betalen. Jan droplul moest de vriend van oma nodig hebben voor een woning (26 jaar!!!! En dan nog geen kanker zelf doen!!!!)
Studeren met niks-doen…He, kankerlijer van een Sjoerd, ga lekker in Marokka of in Iran niets doen! Rot op joh, tering tyfuslijer! Je moest eens weten hoe erg wij hoepn dat jij jelemaal kapot gaat, dat alles mislukt in je miezerig tyfusleven!
Voor de derde keer doet dit abject het 4de jaar…. En wij maar betalen he! En maar krijsen en gillen als er bezuinigd wordt. Want oh oh oh wat zijn onze studenten toch slachtoffers, wat hebben ze het toch moeilijk in hun leven, wat zijn ze toch zielig…
Ongelofelijk, wat een ruggengraatloze minderwaardige mensen! Je kunt zeggen wat je wilt, maar Hitler en Stalin wisten wel raad met dit soort werkschuwe, minderwaardigen! Hij had beter kunstenaars kunnen entlosen dan Joden. Joden werken tenminste hard en zijn trouw en hebben discipline.
Het is te hopen dat dit kabinet elke vorm van subsidie aan jullie klootzakjes worden ingetrokken [sic], en dat de verantwoordelijken (jullie dus, docenten e.d.) strafrechtelijk vervolgen en met een weer in werking gestelde doodstraf af moeten maken.
Wacht maat klootzakjes, het volgende kabinet gaat nog veel verder! Dan zullen al die zgn. studenten ook strafrechtelijk de doodstraf krijgen!!!
Stelletje minderwaardige kaffers/abjecten!
Ga jezelf maar lekker verhangen, want dat scheel weer geestelijke luchtverontreiniging.

Uiteraard stond er geen naam onder.
Dat was toch behoorlijk verwarrend. Als eerste bedacht ik dat dit wel een soort van kunstproject moest zijn en dit de vorm om er publiciteit voor te maken. Als dat zo is, dan is dat gelukt, want ik besteed er nu aandacht aan. Bovendien raakt de brief op een op zijn zachtst gezegd prikkelende manier aan diverse maatschappelijke thema’s. Maar smakeloos blijft het wel, ook als kunstwerk, omdat het op agressieve wijze niets anders doet dan vooroordelen bevestigen die we al kennen. Mensen die niet kunnen spellen en op de internetriolen hun natte winden loslaten zijn barbaren. Kunstenaars zijn zakkenvullende, werkschuwe linksmenschen die afgeschaft moeten worden. Dat is allemaal niet nieuw. En mensen in een brief bedreigen, of die fictief is of niet, vind ik wel een grens passeren.

Het kan natuurlijk echt zijn dat iemand zich zo boos maakt over kunst dat hij het nodig vindt om dat te laten weten. Maar dan moest hij dus wel een brief schrijven, die samen met het interview kopiëren, adressen zoeken van kunstenaars en critici, daar mooie etiketjes van maken en die dan op envelopjes plakken. Dat beeld van die etiketjes-makende kunsthater fascineert me trouwens mateloos. Dan blijft de kunsthater natuurlijk een laffe hond, want hij had er op zijn minst zijn naam onder kunnen zetten. Of weet hij zelf ook wel dat het niet zo netjes is om mensen met de dood te bedreigen? Hij moest trouwens eens weten dat ik bijna zo ver ben om zijn brief als (slechte) kunst te bestempelen.

Maar het meest enge besef is wel, dat we in dit land al zover zijn, dat ik aan de brief ga twijfelen. Tien jaar geleden had ik het meteen doorzien als slechte kunst. Nu twijfel ik, omdat dit de manier is waarop het maatschappelijk debat op dit moment wordt gevoerd. Er zijn nu politici aan de macht die dit soort treurige manieren van denken impliciet aanmoedigen. Omdat ze zelf ook zo praten en in hun vrije tijd mensen bedreigen. Of omdat ze zulke taal en deze vorm van discussiëren legitimeren door de politieke vertegenwoordigers ervan te gedogen. De vertegenwoordigers van een groep die vindt dat langer kijken dan je neus lang is, zonde van je tijd is. Dat je alles wat links, of genuanceerd, of anders, voor alles uit mag maken. Maar in de gordijnen klimt als ze zelf kritiek krijgen. Dat wist ik allemaal rationeel wel, maar nu ligt het stinkende bewijs van het rottende politieke klimaat in mijn eigen brievenbus en is daarmee mijn privédomein binnengedrongen. Daar hoort het niet. Maar vraagtekens over dat klimaat worden afgedaan als zuur en links, of worden lacherig afgedaan met de opmerking dat Wilders echt een leuke kerel is en krijgen zodoende geen serieuze aandacht in het publieke domein. Omdat maatschappelijke discussies in het publieke domein horen en niet in de privé-brievenbus van de recensent, neem ik dat zowel de eventuele kunstenaar, als de anonieme kunsthater kwalijk.

Het is jammer dat zowel kunstenaars als kunsthaters zo diep kunnen zakken, maar het is typisch aan deze tijd. Dat weet ik niet alleen, dat voel ik nu ook. Hartelijk dank, daarvoor, laffe hond.