Recensie Hoe echt is echt echt – De Theatertroep

Was is eigenlijk echt in het theater? De acteur is echt. Maar de liefde die hij verkondigt? De kus met de actrice is dan wel weer echt. Of toch niet?

Voor het jonge tienkoppige theatercollectief De Theatertroep zijn dit soort vragen koren op de molen. De groep speelt in hun voorstellingen graag met de fijne lijn tussen echt en niet echt en ontmaskert en passant graag de illusie die publiek en spelers in het theater samen in stand houden. Ze zijn daarin de jongste erfgenamen van groepen als ‘t Barre Land en Discordia, inclusief de bijbehorende houtje-touwtje decors en de acteerstijl waarbij je speelt dat je niet speelt.

Samen met dichter en toneelschrijfster Judith Herzberg schreef de groep een tekst over hun favoriete onderwerp: ‘Hoe echt is echt echt’. De schrijfster gaf ze een bonusstuk cadeau – ‘Zeeziek in het zwembad’ – en dus speelt De Theatertroep twee ‘toneelnovellen’ op een avond.

In de eerste tekst doolt een aantal personages rond dat zich verhuurt om voor anderen een rol te spelen. Zoals voor Bert die een familie zoekt voor een familiereünie voor zijn vader. Of de vrouw die een inbreker zoekt waar ze bang voor kan zijn. Echt en niet-echt gaan echter zodanig door elkaar lopen dat de personages zelf soms ook niet meer weten of nou een rol spelen of niet. Dat is geestig, en soms licht tragisch, zoals in het geval van de mevrouw met de inbreker. In ‘Zeeziek in het zwembad’ bevindt een aantal dikke mensen zich in een afslankresort waar ze aan een stuk door zeuren, roddelen en fantaseren over eten.

De taal van Herzberg is een geschenk voor een acteur. Hij ligt met zijn simpele vocabulaire en slimme taalvondsten lekker in de mond en brengt door zijn absurdisme vanzelf veel speelplezier met zich mee. Dat is De Theatertroep – waarvan alle leden over een groot taalgevoel en een gezond gevoel voor humor beschikken – op het lijf geschreven. Het is daarom zo jammer dat de teksten qua inhoud nogal op de oppervlakte blijven. Het echt / niet echt spelletje blijft vooral dat spelletje en de koppeling van het afslankresort en de vluchtelingencrisis voelt nogal gratuit aan.

Dan geven de momenten waarop de groep met veel toneelspelersfantasie met houten plankjes en een teiltje water een zwembad bij elkaar verzint of met een paar plastic zakken en een ventilator een luchtballon verbeeldt toch net iets meer theatrale voldoening.

foto: Jorn Heijdenrijk