“Ik ga vanavond geen slachtoffer spelen”, zegt Ria Marks aan het begin van de voorstelling ‘Crazy Love’. Even daarvoor hebben we een intrigerende collage van zwart-witte Hollywood-films gezien, waarin mooi gekapte jongedames al gillend belaagd werden door heren met gleufhoed. Maar bij die standaard-rolverdeling zegt Marks zich dus niet neer te willen leggen.
Marks en haar tegenspeler Titus Tiel Groenestege baseerden ‘Crazy Love’ op de bizarre en waargebeurde liefdesgeschiedenis tussen louche advocaat Burt Pugach en kantoormeisje Linda Riss. Als Riss Pagach verlaat, neemt hij wraak door criminelen bijtende stof over haar heen te laten gooien. Maar zelfs vanuit de gevangenis blijft Pugach Riss liefdesbrieven sturen. En met succes: als hij vrij komt, trouwen de twee.
Zo keren Marks en Groenestege terug bij het thema waarover ze jaren geleden het prachtige dansante drieluik ‘Valse Wals, Bankstel, Zucht’ maakten: de liefde. De nieuwe voorstelling is minder associatief, met meer tekst, maar nog steeds wel met een aantal prachtige bewegingsscènes en pas-de-deux, waarin vooral Marks sierlijk de show steelt. Als een echte jaren ’50-diva danst ze met haar geliefde de planken uit de vloer, of werpt ze zich theatraal over het meubilair als ze zich ontzet moet tonen.
Dat past bij het sfeervolle film-noir-jasje waarin de theatermakers hun liefdesverhaal hullen. Met veel dramatische poses, rokende sigaretten, weinig licht en veel slagschaduwen, lekkere jaren ’50 muziek en af een toe een zwart-wit filmfragment. En met een traditionele rolverdeling tussen man en vrouw. Groenestege is de licht-ruige, sigaretrokende man met gleufhoed die meent dat hij overal recht op heeft. Marks is het om hem heen dravende meisje, dat zich door hem laat inpakken. En dat ondanks grove mishandeling voor hem blijft kiezen.
Het is precies daar waar de voorstelling in de rommelige tweede helft ontspoort. Na het lekkere filmische en beweeglijke begin lukt het Marks en Groenestege niet om de vinger achter de bizarre, romantische beweegredenen van het stel te krijgen: wat dreef die twee? Daarmee blijft ook de traditionele rolverdeling overeind: met genoeg charmes kan een man een vrouw alles aandoen. Is dat echt wat de makers willen zeggen?
foto: Ben van Duin
Leave a Reply