Daan botst tegen een meisje op bij het instappen van de trein. Een bozige medereiziger spreekt hem daarop aan en noemt hem een onaardig mens. Het zit Daan nogal hoog, maar bij nadere analyse kunnen ook collega-acteurs Lindertje en Roos niet tot een andere conclusie komen: Daan is onaardig.
Zo ontaardt de voorstelling ‘Bot’ van de Haagse Firma Mes in een theatrale rechtszaak waarin Daan terecht staat voor onaardigheid. Daarmee heeft het acteurstrio een handige ingang om te proberen uit te zoeken wat (on)aardigheid nou precies is. Daardoorheen weven ze de tragedie van de bioloog die op basis van onderzoek naar het altruïsme onder eencelligen uitvond dat ook aardigheid uiteindelijk toch bedoeld is om je eigen genen vooruit te helpen. Dat hij daarmee de wereld van zijn laatste beetje moraal afhielp, vond hij zo erg dat hij een einde aan zijn leven maakte.
Dat juist Firma Mes zich bezighoudt met onaardigheid is interessant, want zelden zag men zo een goed opgevoede groep acteurs op het toneel. Roos Eijmers, Lindertje Mans en Daan van Dijsseldonk zijn super-sympathieke spelers waar je graag naar luistert en kijkt. Ze hebben duidelijk plezier in het spelen van de diverse maffe getuigen van Daans onaardigheid of een familie van altruïstische eencelligen. Bewust kiest de groep voor een speelstijl die knipoogt naar net te blij kindertoneel met malle strakke pakjes en blonde pruikjes in een psychedelisch decor dat de microscopische leefwereld van de eencelligen moet voorstellen. En daar komen de acteurs nog mee weg ook, juist omdat het zulke oprecht leuke spelers zijn met een prettig gevoel voor humor.
Maar al die sympathieke leukigheid heeft ook een keerzijde, eentje waar de voorstellingen van Firma Mes helaas vaker aan lijden: het blijft allemaal wel erg aan de keurige oppervlakte hangen. Dat komt doordat de groep de eigen gedachten over onaardigheid nooit tot de uiterste onaangename consequenties doordenkt. Wat betekent het eigenlijk als zelfs als altruïsme vermomd egoïsme is? Op die rode draad wordt met de eencelligen-kostuums en decors alle nadruk gelegd, maar wat betekent dat nu precies voor Daans treinverhaal? Bovendien zou een voorstelling met zo’n thema als onaardigheid toch nog best een scherp randje mogen hebben, zelf ook een beetje meer onaardig mogen zijn.
Aan de andere kant gaat het publiek eens een keer met een opgewekt gevoel de zaal uit na een voorstelling over de menselijke moraal. Dat is natuurlijk ook wel eens aardig.
foto: Joris-Jan Bos
Leave a Reply