Het ziet er futuristisch uit. Het lichtklavier dat Wessel Schrik van muziektheatergroep Susies Haarlok laat zien, staat nu nog in de opslag. Maar straks zal het een prominente rol spelen in het decor en in de voorstelling waar de ‘Susies’ aan repeteren in een met allerhande instrumenten volgestouwde muziekstudio. Het klavier bestaat uit meerdere rijen lampen die samen verschillende vormen van verschillende kleuren kunnen maken. Maar het meest bijzondere aan het ding is dat die vormen en kleuren bepaald worden door het geluid dat de muzikanten van de groep maken. Het geluid stuurt het apparaat aan.
Dat het ding iets weg lijkt te hebben van Hal, de alwetende computer in de sciencefiction film 2001: A Space Odyssey is geen toeval. Science fiction vormt de inspiratie van Wij weten ook niet wat er gaat gebeuren, de nieuwe voorstelling van Susies Haarlok. De groep bestaat uit Wessel Schrik (gitaar), Tjalling Schrik (drums), Harald Austbø (cello) en Arthur Wagenaar (toetsen). Verder doen in deze voorstelling nog acteurs Steven de Jong en mimespeelster Ibelisse Guardia mee en wordt een en ander geregisseerd door gastregisseur Ivar van Urk. Het is de derde voorstelling die de groep maakt onder de vleugels van muziektheatergroep Orkater die jong talent een kans geeft om muziektheater te maken. De vervreemdende en associatieve voorstellingen van de jongens komen dan ook voort uit hun muziek. Of, zoals Tjalling het zegt: ‘We zijn muzikanten die theater maken.’
Theater over science fiction dus, deze keer. Ze speelden al een tijd met het idee om over dat onderwerp een voorstelling te maken, vertellen de jongens. Omdat ze erg van het genre houden, maar ook omdat je science fiction nooit in het theater terug ziet. Tjalling: ‘Eigenlijk hebben we dus een nieuw genre bedacht.’ De Suzies willen nog niet te veel verklappen over de voorstelling, maar wel dat alle klassieke elementen uit de science fiction zijn terug te vinden: de pratende computer die ook nog gevoelens krijgt, een andere planeet en de strijd tussen mens en machine. Arthur: ‘Wat we eigenlijk doen is hedendaagse ontwikkelingen extreem doortrekken. Daarmee zeg je ook iets over nu.’ Wessel: ‘Bijvoorbeeld over de angst dat je iets uitvindt wat je vervolgens niet meer kunt beheersen.’ Arthur: ‘Het is een menselijke eigenschap om nieuwsgierig te zijn. We verlangen naar iets nieuws en slaan daarom aan het uitvinden, wat vervolgens veel grotere consequenties heeft dan dat we hadden gedacht. Het kapitalistische systeem met zijn ongelijkheid is bijvoorbeeld niet bedacht met kwade wil. Maar omdat er een ruilsysteem nodig was.’ Tjalling: ‘Tegenwoordig gaan die ontwikkelingen zo snel en wordt alles steeds ingewikkelder. De werking van een wiel snap ik nog wel. Maar hoe mijn mobieltje werkt, ik heb geen idee.’
Het leren omgaan met techniek speelt niet alleen thematische een rol in Wij weten ook niet wat er gaat gebeuren, maar ook praktisch. Een van de uitdagingen die de Susies zichzelf stelden was ook om met nieuw uitgevonden muziekinstrumenten te werken in de voorstelling. Het lichtklavier is er een van, maar toetsenist (en afgestudeerd muziektechnoloog) Arthur bespeelt in de voorstelling bijvoorbeeld een toetsenbord zonder toetsen. ‘Het werkt eigenlijk als een 3-d mousepad en heel anders dan normaal. Daar moet ik dus opnieuw op leren spelen.’ De muziek die zo ontstaat, doet denken aan wat drummer Tjalling eerder zei over de voorstellingen van de Susies: ‘Het is leuk als muziek in onze voorstellingen een andere betekenis kan krijgen. Dat het meer wordt dan abstracte herrie.’
Leave a Reply