Hanneke Groenteman: Zelf spelen is griezelig

Ze presenteerde in haar lange carrière als journaliste programma’s als De Plantage, Zomergasten en B&W. Daar vroeg Hanneke Groenteman (1938) talloze acteurs, theatermakers en andere kunstenaars het hemd van het lijf. En nu zit ze aan de andere kant van de tafel. Om te vertellen over de voorstelling Sexappeal van Mugmetdegoudentand, waarin ze een rol speelt.

‘De positie van interviewer is zo’n beetje de lafste die je kunst hebben.’, lacht Groenteman. ‘Je hoeft alleen maar vragen te stellen. Je wordt niet beoordeeld. Het is veilig. Dat is wat anders dan zelf met je billen bloot te gaan op het toneel. Om zelf te spelen is best heel griezelig.’
Groenteman speelt de voorstelling ook niet alleen. Ze wordt bijgestaan door acteur Marcel Musters en acteur/muzikant Beppe Costa. Vooral Musters coacht haar door de repetities heen. ‘Hij is een pure acteur. Hij kan me hele goed aanwijzingen geven. We doen oefeningen waarvan ik me voorstel dat ze die ook op de toneelschool ook doen. Dan voel ik me net een student in het voorbereidingsjaar voor de toneelschool.’
Musters - een van de vaste krachten van de Mugmetdegoudentand - en Groenteman zijn goede kennissen. Het idee van Sexappeal ontstond in de keuken van Groenteman tijdens een etentje. ‘We kregen een gesprek over dik zijn, over obsessies, over dingen die je hoog zitten. Het leek me leuk om die onderwerpen met meer mensen te delen. Marcel vond dat ook een leuk idee en stelde voor om Beppe erbij te vragen.’
Inmiddels gaat de voorstelling allang niet meer alleen over obsessies. Zoals in meer Mug-voorstellingen vormt de persoonlijkheid van de acteurs het uitgangspunt. Daarbij wordt dan een theatrale vorm gevonden. ‘De voorstelling gaat inmiddels ook over oud zijn, joods zijn, moeder zijn en over het feit dat ik dat laatste misschien wel niet zo goed gedaan heb.’ Dagen hebben de drie acteurs gepraat over hun levens, obsessies en dromen. Ze gaven Mug-actrice Joan Nederlof en regisseuse Lineke Rijxman een samenvatting van die gesprekken en toonden hen de scènes die ze bedacht hadden. ‘Tot mijn verbijstering kwam Joan ineens met een heel stuk aanzetten. Daarin kon ik precies al die thema’s terug vinden waarover we het hadden gehad. Dat vond ik zo knap van haar. Het geeft houvast dat Joan de tekst schrijft en dat Lineke ons regisseert. We hoeven dus niet alleen met ons drieën met onze ideeën te worstelen.’
Ze heeft een grote bewondering voor de mensen met wie ze werkt. ‘Ik voel me ook echt een amateur tussen de professionals. Dat is aan de ene kant een fijne positie. Ik ben toch degene die een ander vak heeft. Dat is tegelijkertijd ook het lastige. Ik moet wel presteren, omdat iedereen anders zegt: blijf toch bij je eigen vak. Maar uiteindelijk is Sexappeal voor mij een cadeautje. Ik wilde een keer zoiets proberen. En dan krijg ik de kans dat te doen met een gezelschap op het niveau van de Mug. Je zou toch een trut zijn als je zo’n cadeau niet aan zou nemen.’

Robbert van Heuven, 2008