Wilfried zijn vader is dood. Hij besluit hem te begraven in zijn verre, voor Wilfried onbekende en door oorlog verscheurde vaderland. Daar maakt hij kennis met leeftijdsgenoten die, net als hij, met hun eigen ouders en zo met hun eigen geschiedenis in het reine moeten komen.
De voorstelling ‘Kust’ van het Rotterdamse Ro Theater is het vervolg op de succesvolle voorstelling ‘Branden’ uit 2010, die een van de beste voorstellingen van de afgelopen vijf jaar was. Als je daar als groep dan een vervolg op maakt, mogen de verwachtingen gerust hooggespannen heten.
‘Kust’ maakt, net als ‘Branden’, deel uit van een stukkencyclus van de Frans-Libanese schrijver Wajdi Mouawad. ‘Branden’ vertelde het verhaal van een moeder die in de krankzinnigheid van een oorlog menselijk en hoopvol weet te blijven. ‘Kust’ kiest ook de oorlog als onderwerp, maar vanuit het perspectief van de kinderen. De oorlog die hun ouders voerden, trekt ook in vredestijd nog diepe voren door hun leven en dat rekenen ze hun ouders aan. Om verder te kunnen, zullen ze, net als Wilfried, hun geschiedenis moeten begraven.
Het verhaal van Wilfried en zijn leeftijdsgenoten sleept de toeschouwer vanaf het eerste moment mee. Dat komt onder andere door het prettige spel van Nasrdin Dchar (Wilfried) die zijn personage een zodanige openheid en vriendelijkheid meegeeft dat we graag met hem samen op ontdekkingsreis naar het verleden gaan. Waarna Wilfried en wij ons plotseling in een gruwelijke wereld van oorlog bevinden, waaruit we niet meer terugkunnen.
Toch kiest regisseur Alize Zandwijk er net als Mouawad niet voor om te blijven hangen in de naargeestige trauma’s van een door oorlog verscheurd land. ‘Kust’ gaat ook over volwassen worden, over het feit dat het kennen van je verleden niet altijd betekent dat je dat verleden voor de rest van je leven als een last met je mee moet dragen. Uit het donkere bos dat de verschrikkingen van de oorlog vormen, is er al een altijd een weg naar de kust, naar de toekomst. De kinderen besluiten dan ook de last die hun ouders hen hebben meegegeven op het strand achter te laten.
Hoe Zandwijk en haar decorontwerper Thomas Rupert de hoop die in dat gegeven schuilt in het schitterende eindbeeld helder maken is indrukwekkend. Het laat bovendien nog eens zien hoe goed Zandwijk met haar ogenschijnlijk simpele regies de diepe kern van een verhaal voor de toeschouwer invoelbaar weet te maken. ‘Kust’ is dan ook een meer dan waardige opvolger van ‘Branden’.
‘Kust’ door het Ro Theater, regie: Alize Zandwijk. Gezien 21 januari 2012 in het Ro Theater. Te zien tot en met 25 februari
Leave a Reply